'Als mijn wereld een podium zou zijn, met wat voor decor zou ik me dan omringen?'
Vanuit deze gedachte komt het werk van Naomi Taverdin tot stand. Het werk heeft veelal een cartoonesk , iconisch karakter die letterlijk of associatief, eigenschappen, gemoedstoestanden, emoties en gedachtegangen vertalen. Door het gebruik van algemene en vereenvoudigde beelden neemt zij bewust afstand van de particuliere beeldentaal die zelfportretten eigen is.
Taverdin maakt gebruik van clichés, zoals bijvoorbeeld de smiley, omdat dit beeld precies representeert wat deze uitstraalt, blijdschap, of met het mondje omlaag, verdriet.
Beginnende met tekeningen en kleine maquettes ontplooit het werk zich tot grote decorstukken, kleine lichtobjecten of foto's. Zoals eigen gevoelens, gedachten en ideeën nooit op zichzelf staan maar aan elkaar gekoppeld zijn en elkaar beïnvloeden, gaan ook deze beelden dwarsverbanden met elkaar aan.